Costa d'Oro, de verborgen pizzaatjes-parel van Dordt

Eigenlijk kun je je afvragen of het handig is om een review te schrijven over een zaakje dat je liever voor jezelf houdt. Maar aan de andere kant moeten wij Dordtenaren er ook niet aan denken dat Costa d'Oro niet meer zou bestaan dus in die zin zijn alle klanten natuurlijk weer wel welkom.

Op de Voorstraat West zit het, bijna aan het einde, in de schaduw van de Grote Kerk. Als je niet goed kijkt, loop je het zo voorbij. Er hangt echter wel een bescheiden bord, dus let daar op. Zo, nu heb ik het verklapt. Er is geen weg meer terug.

Ik kwam hier voor het eerst met half- Siciliaanse vriendin R. die er al vele jaren kind aan huis is. Een betere aanbeveling is er niet. Sindsdien kom ik er ook vaak en word ik nooit teleurgesteld. De pizzeria, de eerste in Dordrecht, werd geopend in 1972 en wordt nog steeds gerund door dezelfde Siciliaans/Nederlandse familie. En familiesfeer, dat heeft het. De eenvoudige, gezellige inrichting (die gelukkig nooit verandert) roept een keukentafel-gevoel op.

Het eten
De kaart is overzichtelijk en bestaat uit traditionele gerechten. De grap is dat R en ik iedere keer hetzelfde kiezen dus naar de kaart kijken is voor ons eigenlijk overbodig. Hoe dan ook, wat je ook doet, bestel in ieder geval de broodjes met kruidenboter. Het brood is zelfgebakken en smaakt fantastisch. De zwarte randjes horen erbij en maken het nog wat lekkerder. Voor de vorm een salade erbij, die vrij eenvoudig is, zoals het hoort. Dan, de pizza's...

Mensen die gewend zijn aan Amerikaanse pizza-wagenwielen komen misschien bedrogen uit. Maar laten we eerlijk zijn: wil je dat eigenlijk wel, zo'n kleffe zooi die op een bepaald moment afgekoeld is zodat je hem met tegenzin naar binnen zit te stouwen? Neen! Deze pizzaatjes hebben de afmeting van een ontbijtbord en zijn dus prima te behappen. Altijd met knapperige bodem en goed belegd. Volop keuze qua vlees, vis en vega-varianten. En niet te zuinig met knoflook bewerkt. Maar ze laten dus gelukkig ruimte over voor voor- , bij- en nagerechten.

Er staan ook andere gerechten op de kaart zoals soepen, vlees- en visgerechten en pasta's. Mijn moeder, mijn meest recente mee-eter, was zeer te spreken over de ravioli. Verder heb ik zelf weinig ervaring met de rest van de kaart; de pizzaatjes stelen eigenlijk de show.

Dan wordt het spannend. "Heeft u nog tiramisu"? is onze standaardvraag na de pizza, die gelukkig bijna altijd met "Ja" wordt beantwoord. Eén keer was het antwoord "Nee" en toen waren we ontroostbaar. (We hebben daarna wanhopig door de stad gedoold op zoek naar een vergelijkbaar hemels dessert, wat niet lukte.)

Want na deze heerlijk maaltijd hoort een afsluiter van eigengemaakte tiramisu. Tegenwoordig maken ze ook een variant met limoncello. Ook lekker, want iets frisser, maar eerlijk gezegd ga ik vooral voor de traditionele variant. Gecombineerd met een kopje koffie waar je weer even goed wakker van wordt....puur en overvloedig genieten (vooral geen calorieën gaan tellen)!

Verder
De prijs is altijd een aangename verrassing, want voor al het bovenstaande ben je ongeveer 25 euro per persoon kwijt, tenzij je je te buiten gaat aan drankjes. Een prima prijs voor heerlijk eten, dat altijd van dezelfde (goede) kwaliteit is. Je moet wel houden van kneuterigheid, het keukentafel-gevoel en het 'basic' eten. Doe je dat, dan ben je hier binnen de kortste keren kind aan huis.



PS: Dit restaurant heeft geen pinautomaat en is niet op alle zondagen geopend.