Bite me! Leuk lunchen in Den Haag

Mooie plannen kunnen nog wel eens uitlopen op nog iets leukers. Ik was van plan om eens bij Hortus in Den Haag te gaan eten. Een redelijk nieuw restaurant met een volledig vegetarische kaart, gelegen in het mooie, chique/artistieke deel van de Hofstad. Ik zou mijn vleesetende Pa, tevens Hagenaar, meenemen en hem er voorgoed van overtuigen hoe goed vegetarisch eten in de horeca kan zijn. Helaas, domper....zaak was dicht. Die review laat dus even op zich wachten.

Na de aanvankelijke teleurstelling weggeslikt te hebben, viel mijn oog op de grappige naam Bite Me! Dit kleine restaurantje ligt met een paar andere zaakjes aan het Anna Paulownaplein. Dit plein ademt inderdaad iets echt Haags uit, een soort van nocha-chique, maar het gaf mij ook soort gezellig Parijzig gevoel. Hoe dan ook, naar binnen dus, vanwege de leukste naam en het uitnodigende voorkomen.

De inrichting was modern/hip/gezellig en de muziek bluesy.

De kaart verraste mij aangenaam want het bleek een hapjes-concept te zijn (vandaar dus ook de naam). Dat is echt iets van nu, in een tijd dat we, verwende eerstewereldmensen, niet snel tevreden zijn met één groot ding, maar onze opties open willen houden voor het geval wij niet toevallig het lekkerste hebben gekozen. Filosofische bespiegelingen daargelaten... het eten dan.

De kaart bevat diverse internationale "bites" die de grootte hebben van een voorgerecht of een bescheiden lunchgerecht. Onder andere Italiaanse risotto, Franse wraps, et cetera. Mijn carnivorische Pa koos de wraps met rosbief, ik de aubergine-pizzaatjes. Na de eerste hap keken wij elkaar verrast aan en begonnen wij beiden "Hmmmm"-achtige geluiden te maken.
(Wij behoren sowieso niet tot het mensensoort dat zwijgend een restaurant binnenstapt, zwijgend het eten naar binnen maalt, zwijgend afrekent en zwijgend het pand weer verlaat, zoals helaas vele Nederlanders, maar dat terzijde). Ik snoepte wat saus van het bord van mijn Pa en ook dat smaakte inderdaad heerlijk. Het eten was perfect klaargemaakt, met opvallend veel verse kruiden en groenten. Originele gerechten en erg goed op smaak dus. Wat wil je nog meer?

Nou, een wijntje. Want er bleek een uitgebreide wijnkaart te zijn en door het Parijzige gevoel dat ik had gekregen, voelde ik steeds meer voor een wijntje bij de lunch. Niet mijn gewoonte om voordat de 5 in klok zit alcohol te nuttigen en zeker niet in gezelschap van mensen die niet drinken. Maar mijn instinct (nou ja...) vertelde me dat ik een wijntje moest bestellen en zo geschiedde. Het bleek verreweg een van de beste Sauvignon Blancs die ooit op heb, dus Parijs, eat your heart out!

Bite me!, een zaakje dat eten en drinken serieus neemt maar er wel een eigen(wijze) kijk op heeft. Echt een aanrader dus!

www.biteme.nu

Food review Sugo (Rotterdam)

Je hebt van die zaakjes waarvan je weet: dit wordt een blijvertje. Zelfs in Rotterdam, waar het tegenwoordig bulkt van de nieuwe, hippe zaakjes die op de authentieke en biologische toer zijn.

Ik had al veel over Sugo gelezen en was geïnteresseerd in het concept: eenvoudige pizza's ('pizza al taglio') met verse ingrediënten en een bodem met minder gist die langer gerezen is en dus beter verteerbaar en luchtiger.

Toen nog even de vraag: wie neem ik mee als mee-eter op een gare, winderige zondagmiddag? Gelukkig was ik mijn moeder, ook wel genaamd De Vrouw die Geen Grote Eter Is, met enige reserve bereid om voor de lunch pizza te gaan eten in de Aert van Nesstraat  Waar de pizzaatjes al door de ruit heen uitnodigend naar ons lagen te glimlachen, zo bleek.

Want wat zien ze er aanlokkelijk uit en wat een ruime keuze. En, bonuspunt!, meer vegetarische keuzes dan vlees/vis. Het viel niet mee om te kiezen maar uiteindelijk kozen we er een met aubergine met kaas en een met tomaat met mozzarella. Die laatste was het lekkerst, eerlijk gezegd, met tomaatjes als ware smaakbommetjes. De afmeting is precies goed qua lunch, ook voor niet zo grote eters dus. Bij grote honger neem je er gewoon twee, want voor de prijs (€ 3,80) hoef je het niet te laten. (Ik vervloekte mijn iets te forse ontbijt die ochtend want wat is er beter comfortfood dan een warm stuk pizza met kaas als je stevige trek hebt.) De verse basilicum maakte het af en inderdaad, de bodem was perfect.

Evenals de koffie en de thee, de laatste geserveerd in een potje waar twee glazen uit gaan. (Lijkt een detail, maar je kan maar dorst hebben.)

De inrichting is redelijk clean maar uitnodigend. Italiaanse details maar geen kitch. De bediening was vriendelijk en efficiënt. De prijzen zijn zoals gezegd ook nog eens zeer aangenaam.

Sugo past door dit alles goed bij Rotterdam, vind ik, en is voor mij dan ook een nieuwe lunch-hotspot!


 www.sugopizza.nl

Recept: Zelfgemalen notenpasta!

Over comfortfood gesproken: er gaat toch niets boven pindakaas. Wie is er niet groot mee geworden?[1] (En wie heeft er niet stiekem een ‘eigen merk’ waar ie niet van afwijkt en zelfs meeneemt op vakantie?) Er gaan geruchten dat het nog best gezond is ook. Dat wil zeggen: als er geen suikers of geharde vetten aan zouden zijn toegevoegd. Dus: maak voortaan zelf je eigen merk, zonder ongezonde troep en geheel naar eigen smaak! En het is nog eens zo Easzy dat het nauwelijks een recept mag heten. Je hebt vooral wat geduld nodig, veel pinda’s, een keukenmachine en een schoon potje. (Oplettende lezers zal het opvallen dat dit recept geïnspireerd is door mijn bezoekje aan New Fork , zie vorige blogpost)

Men neme (en wederom zijn de hoeveelheden ‘naar eigen inzicht’):

-          100 gram ongezouten pinda’s

-          100 gram ongezouten cashewnoten

-          Paar handjes zonnebloempitten (optioneel)

-          Zout

-          Scheutje zonnebloemolie

-          Twee theelepels sambal (optioneel)

Rooster de pinda’s en de cashews (apart) in een droge koekenpan. Let op dat ze niet aanbranden, dat is echt niet lekker. Rooster op dezelfde manier de zonnebloempitten, tot er een lekker aroma vanaf komt. Vermaal dit alles in je keukenmachientje. Let op: dit kan even duren. Eerst wordt het korrelig. Dan worden de korrels steeds kleiner. Dan ben je nog niet klaar. Je moet doordraaien totdat het een redelijk gladde pasta wordt. Zie de foto. Dit kan echt wel minutenlang duren, dus doe dit vooral niet ’s avonds laat (qua burengerucht). Zodra het pasta-achtig geworden is kun je wat olie toevoegen zodat het iets smeuïger wordt. Voeg steeds een klein beetje toe, totdat je de substantie goed vindt.

Voeg zout naar smaak toe. Let er op dat je geen gezouten en pinda’s gebruikt, dan wordt de pasta echt veel te zout. Beter is zelf doseren en steeds even proeven.

Voor een pittige pasta, voeg de sambal toe. Lekker in combinatie met plakjes komkommer!

Als het klaar is, doe je notenpasta in een glazen potje en post er een foto van op Facebook.

Variaties:

• Amandelen in plaats van cashews. Vooral lekker in combinatie met wat speculaaskruiden, voor een lekker winterse marsepein-achtige pasta. Helemaal goed op geroosterd brood (warm dus).
• Hazelnoten in plaats van cashews, eventueel in combinatie met cacao-nibs voor homemade Nutella.
• De pinda-cashew combi helemaal vervangen door je eigen favoriete notenmengsel.
• Andere pitten en zaden toevoegen, lekker gezond!

---

[1] Tenzij je allergisch bent natuurlijk! Dan kun je stoppen met lezen.