Filmreview: the Gift

Altijd leuk als je de film mag kiezen. Bij een echte date vind ik het een enorme turn-off want echt: toon wat ballen en heb een mening, als vent zijnde. Met dinnetje P. is dit echter vaste prik dus mocht ik zoals gewoonlijk gaan Googlen. De nieuwe 007 staat al op het lijstje om met Pa Konijn heen te gaan dus valt af. Zelf absoluut geen fan van romkoms en zeker geen Nederlandse. P. blijkt geen fan te zijn van Amy Whinehouse dus helaas ook een no go. Uiteindelijk kom ik uit op the Gift. Voor mij geen film die bellen deed rinkelen, maar in Amerika bleek deze een onverwacht succes te zijn geweest en de recensies zijn tamelijk enthousiast.

Het verhaal
Lastig om een filmreview te schrijven over een thriller, want ja: spoilergevaar. Maar hier toch een poging (van iemand wiens dagelijks werk dit niet is, dus vergeef me).

Het gaat dus om een thriller, een 'psychologische', wat gelukkig inhoudt dat er weinig expliciet geweld in zit. Wel een spanning die zich onderhuids en onmiskenbaar opbouwt. Met een paar clichés zoals een hond die verdwijnt, vissen die ineens dood zijn en iemand die willens en wetens een donkere ruimte inloopt en zich afvraagt waar het rare geluid vandaan komt.
OK, tot nu toe ben ik nog niet echt goed bezig, geloof ik. Dus nu: het verhaal:

Knap stelletje heeft het goed voor elkaar en gaat in een nieuw huis wonen in Californië, waar de man van het stel is opgegroeid. Simon heeft een heftige nieuwe baan, Robyn heeft een moeilijke tijd gehad en werkt even niet maar wil graag zwanger worden. Ze gaan, heel symbolisch, in een nagenoeg glazen huis wonen. Ineens duikt er een oude klasgenoot van Simon op, Gordon, die zich opdringt. Hij brengt kadootjes en nodigt zichzelf uit op het eten. Vervolgens nodigt hij ze weer bij hem uit. OK, dit klinkt allemaal heel saai. Maar dat was het niet.

Waar het om gaat is dat deze Gordon zich steeds vreemder en vijandiger gaat gedragen. De vraag is wat zijn bedoeling is en waar het vandaan komt. Gedurende de film wordt dit steeds duidelijker. En het blijkt dat Simon ook een min of meer duister verleden heeft, en heden ook een beetje een donker kantje. Is al zijn succes wel echt verdiend? En is het terecht dat Gordon een beetje doorgedraaid is? De climax zal ik dan maar niet vertellen, maar laat gezegd zijn dat dinnetje P. hem eerder doorhad dan ik, onschuldig konijntje dat ik ben.


Oordeel
Hoewel er geen spectaculaire acties of heftige effecten in zitten, is deze film vanaf het begin erg onderhoudend en spannend. Voor de echte liefhebbers zitten er wel een paar lekkere griezel- c.q. schrikmomenten in. Vooral het acteerwerk maakt deze film bovengemiddeld goed. En het feit dat er toch enige diepgang in het verhaal zit, maakt hem nog...bovengemiddelder. Jeetje, een filmreview schrijven blijkt lastiger dan ik dacht.

Laat ik maar afsluiten met deze: met de hond kwam het gelukkig goed.

O jee, weer een spoiler. Ik kan dit echt niet.